Keuzes
Als kind had ik grote moeite met kiezen, ik stond erom bekend. Als er werd gevraagd wat ik wilde drinken, wat ik voor mijn verjaardag wilde of welke kleren ik ging aandoen, waren dat keuzes van formaat. Voor mij dan. En hoe groter ik werd, hoe groter de keuzestress.... Want er kwamen alleen maar méér mogelijkheden bij die of kansen, of problemen konden opleveren. Vervolgens koos ik er maar voor om niet te kiezen; 'Maakt mij niet uit' was zo'n beetje mijn standaardantwoord. Ik durfde er blijkbaar niet op te vertrouwen dat ik de juiste weg kon uitstippelen voor mezelf. De wereld was nogal eng en onvoorspelbaar.
Gelukkig ben ik al heel wat jaren geleden tot de volgende conclusie gekomen: kiezen betekent een stap zetten. Wat het resultaat ook mag zijn. Dat ik dit nu wel durf heeft waarschijnlijk te maken met de ervaring dat je na het vallen meestal weer kunt opstaan. En jee, wat ben ik vaak gevallen! Maar ook: wat ben ik vaak weer overeind gekrabbeld en hoeveel sterker ben ik er niet uitgekomen! En als bonus: ik heb verhalen te vertellen. Ontelbaar veel. Leven betekent doen. Keuzes maken. Stappen zetten. De ene keer pakt het goed uit. De andere keer leidt misschien wel naar het begin van een nieuw boek.
Het recenseren van andermans boeken heb ik ook altijd graag gedaan. Een paar jaar terug was ik nog recensent voor Chicklit, NBD Biblion en Perfecte Buren. In combinatie met een drukke baan was dat pittig en op een gegeven moment ook te veel. Chicklit viel als eerste af. Vervolgens Biblion. Ik wilde eigenlijk blijven vasthouden aan mijn boekenfamilie bij Perfecte Buren, maar de tijd die ik besteed aan het lezen en promoten van boeken van anderen, heb ik hard nodig om mijn eigen dromen waar te maken. Ik stop dus als recensent bij Perfecte Buren. Hoe jammer ik dat ook vind en hoe lief ik mijn boekenvrienden ook vind. Het is wel een keuze waar ik achter kan staan, omdat ik hierdoor ruimte vrij maak voor nieuwe wegen waarvan de aanleg al is begonnen. Ik blijf gewoon lopen. Dat kan ik goed. Stil staan iets minder.
Ik vertrouw nu op mijn eigen keuzes en weet dat ik er nog veel meer ga moeten maken in mijn leven. Maar zonder dat te doen blijf je altijd rechtdoor lopen en heb je steeds hetzelfde uitzicht. Soms moet je gewoon links- of rechtsaf slaan zonder dat je weet wat je te wachten staat. Het kan een woestijn, maar ook een oase zijn. Je kan opzien tegen het beklimmen van een gigantische berg of je verheugen op het overweldigende uitzicht van bovenaf. Ja, ik durf te kiezen. En ik kijk nu al uit naar de verhalen die daaruit voort gaan komen.
Fijn lang weekend allemaal! Liefs, Carlita xxx
