Verjaardag
Gisteren was ik jarig. Ik ben altijd blij met een nieuw jaar erbij en normaalgesproken laat ik de wereld dat ook graag weten. Maar dit keer kreeg ik 's ochtends vroeg te horen dat een hele lieve tante, de moeder van mijn levenslange vrienden, overleden was... Dat maakte het vieren van mijn verjaardag toch heel ingewikkeld. Ik kan niet blij zijn als mensen van wie ik hou verdriet hebben. Ik vertrek naar een volgend levensjaar, mijn tante vertrok naar een plaats waar tijd er niet meer toe doet.
Vaak kijk ik op de vooravond van mijn verjaardag terug naar het afgelopen jaar; dat was er dit keer een die ik niet snel zal vergeten... Een jaar waarin de frustratie regelmatig toesloeg vanwege de vrijheidsbeperkingen, de horrorverhalen over doodzieke mensen, uitgeput zorgpersoneel en censuurpolitiek. Dan denk je bijna: wat doet mijn persoonlijke verhaal er eigenlijk toe in dit drama? Bijna he? Want juist de persoonlijke verhalen hebben we zo nodig! Als er iets is wat ik in ieder geval heb geleerd het afgelopen jaar, is dat we onze verhalen moeten delen. In contact moeten blijven met anderen, hoe ingewikkeld ook. Ik ben zo blij dat ik mensen om me heen heb met wie ik kan lachen en huilen. Weten dat je niet alleen op jezelf, maar ook op anderen kan terugvallen.
Er heeft in mijn leven veel plaatsgevonden in relatief korte tijd. Ik ben van baan gewisseld, heb twee romans geschreven en geaccepteerd dat ik niet meer de tomeloze energie heb van pakweg twee jaar terug. Ik heb prioriteiten gesteld en mijn eigen plekje eindelijk daarin meegenomen. Nog steeds plaats ik wekelijks een blog of een gedicht, ook al is het soms echt zoeken naar inspiratie. Het komt niet vanzelf. Een beetje de story of my life. Ik heb niets in de schoot geworpen gekregen en altijd mijn best moeten doen om iets te bereiken. Maar ik zie ook het resultaat. Ik ga door. Altijd. Ondanks tegenslagen. Ondanks frustratie. Ondanks boosheid. Ik weet niet of het bewijsdrang is of puur levensbehoud, maar ik weet dat ik me niet mag laten stoppen door omstandigheden. Ik ben niet mijn omstandigheden. Ik weet wie ik ben en waar ik naar toe wil. Ik ben niet gehard door alles wat ik heb meegemaakt, maar dankbaar voor alles wat ik heb overleefd en voor de mensen die mij daar doorheen hebben geloodst.
Vandaag en alle volgende jaren die ik nog heb vier ik alsnog mijn verjaardag. Want het is niet vanzelfsprekend en zeker niet aan iedereen gegeven. Al had ik het iedereen zo gegund.
Liefs, Carlita xxx
