Gedeeld

'Samen delen!' Het is een van die uitspraken waar je een leven lang mee doet. We kregen het vroeger thuis te horen als een van ons iets kreeg en de anderen niet. Met als gevolg dat in je eentje genieten van iets, terwijl je zus of broertje zou moeten toekijken, eigenlijk helemaal niet fijn was. Niet alleen leerden we te delen wat je had, maar ook wat je nodig had. Gedeelde smart is halve smart. Dat realiseerde ik me van de week weer eens extra.

We namen afscheid van onze lieve tante Wil. Een vrouw aan wie ik levenslange herinneringen heb. De verhalen die ik hoorde tijdens de dienst benadrukten dat. Wat kwam er veel terug... We hebben zoveel meegemaakt samen, we delen een verleden. En dat je het verdriet kan delen is heftig en mooi tegelijk. Want het klopt wat er wel eens wordt gezegd: vooral de goede herinneringen blijven hangen. Bij mij popte vooral deze naar voren.

Hete zomers op de Maarsseveense Plassen, met meerdere bevriende gezinnen uit de buurt. Ouders en kinderen die fanatiek de plastic bal van elkaar proberen af te pakken in het water. De slappe lach krijgen. Een bakje friet met klodders mayo dat net in het zand valt als je wilt beginnen met eten. Koelboxen met gesneden meloen, broodjes en blikjes drinken. Omkleden met een handdoek om je middel. Het gezoem van insecten, het geluid van een radio. Koud water over iemand heen gieten die ligt te zonnen. Heerlijke dagen waarin we genieten van elkaars gezelschap. En daarna in bikini weer in een kokende auto stappen om thuis te discussiëren wie er als eerste mag douchen.

Maar ik ben ook niet vergeten hoe tante Wil en haar kinderen (mijn vrienden) er voor ons waren toen mijn broertje overleed. En hoe Tante Wil, inmiddels al op leeftijd, mijn jongens uit school haalde als mijn ouders op vakantie waren en ik nog op mijn werk zat. Dat ze me vertelde dat je moet meebewegen met het leven en dat ik zelf degene ben die bepaalt hoe mijn leven eruit ziet, ook als het geen huisje-boompje-beestje is. Dingen die je soms nodig hebt om te horen. En die ik ook aannam omdat het uit de mond van iemand kwam die haar leven zo mooi als mogelijk maakte. Die wist te genieten van de kleine dingen. Die zeldzaam positief in het leven stond. Een inspiratie.

Het is niet voor niets dat ik mijn blijdschap, verdriet, angsten, zorgen, successen en dromen met jullie deel. Ik heb geleerd te delen, want je kunt een ander ermee inspireren. Iemand bij wie alles van een leien dakje gaat, heeft vooral veel geluk, maar dat is niet perse inspirerend. Soms komen bepaalde woorden en ervaringen precies op het juiste moment bij precies de juiste persoon terecht. En dat is ook een soort geluk.

Ik heb veel personen in mijn leven (gehad) met wie ik mijn verhalen kan delen. Daardoor hoef ik niet de toekomst in met een bagage die steeds zwaarder wordt. Ik laat los wat ik niet meer nodig heb. Maar wat ik nooit loslaat zijn al die lieve mensen in mijn leven die (een deel van) mijn weg met mij mee willen lopen. Lieve tante Wil, bedankt voor de wandeling.

Ik wens jullie allemaal een mooie zondag! Liefs, Carlita xxx


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Reacties

Hoi Carlita, bij toeval (via de linkedin post van Hans Ruiter) op je blog gekomen. Wat een mooie verhalen en een deel van jouw herinneringen zijn ook uit mijn jeugd. Zeker dit verhaal (wat een geweldige tijd hebben we gehad aan de Maarsseveense Plassen) maar ook al je stukjes over Andres. Helaas woonde wij toen al niet meer in Utrecht en hebben dit pas later gehoord. Wat zullen jullie hem nog steeds missen! Ik blijf je verhalen lezen! Wil je je ouders de groetjes doen?
Debby Schaap, op 13-09-22
Och, wat leuk om van je te horen Debby! Ik zie je nog zo voor me. Ja, we missen Andres nog elke dag, maar we hebben gelukkig al die mooie herinneringen. Ik ga mijn ouders zeker de groetjes van je doen en hoop dat het met jou en met je ouders goed gaat! xxx

Gedeeld

De keerzijde van de roem

De ogen van mevrouw Smid

Doorgaan

Ziek

Home Sweet Home