Veilig
Toen de natuur de afgelopen weken liet zien dat er niet met haar te spotten viel via nietsontziende overstromingen, werd gelukkig duidelijk dat medemenselijkheid nog niet opgedroogd was. Hulpacties werden opgezet, voedsel werd afgeleverd en ook overheden schoten te hulp. Tegelijkertijd durfden niet alle slachtoffers hun drijfnatte huis te verlaten; er waren namelijk al plunderaars actief… Serieus he, terwijl hele families hun huis zagen vergaan, waren er altijd nog "mensen" die keken wat er voor hen te halen viel. Een moreel dieptepunt.
Maar dat was nog niet alles. De nieuwsberichten stroomden binnen over de Gooise bende die een jongen had doodgetrapt op Mallorca. Over Frederique die in elkaar werd getimmerd omdat ze een antwoord gaf dat niet in
de smaak viel. Over Joshua die werd doodgestoken op een kinderspeelplaats. Een jaar terug werd een jongen vermoord omdat hij anderen een horloge zag stelen en het terug vroeg. Er zijn ontelbare voorbeelden van zinloos geweld. Volgens mij kwam dat begrip voor het eerst in het nieuws in de jaren tachtig, toen Kevin Duinmeyer vanuit het niets van zijn leven werd beroofd. Helaas lijkt er sindsdien maar weinig veranderd.
We zien bosbranden ontstaan door extreme droogte en hele dorpen verdwijnen door de kracht van water. De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter, de wachttijd voor operaties loopt steeds verder op, de ouderenzorg is
ondermaats, de woningnood is nog nooit zo hoog geweest en er zijn geen onderwijzers meer te krijgen om onze toekomstige leiders op te voeden. Maar de hot items in het nieuws gaan toch vooral over funtrips naar de ruimte en de Olympische Spelen. De soap van onze demissionaire regering suddert door en therapeuten draaien
ondertussen overuren om de ontstane angst bij de bevolking te temperen.
Als we iets willen veranderen aan de behoorlijk ernstige problemen die vandaag de dag ons leven bepalen, zullen we dat toch echt samen moeten doen. En dat kan alleen als je de ander vertrouwt. Een ding is zeker: dat
vertrouwen zal niet ontstaan als mensen zich niet verbonden voelen met anderen en zich ook niet verantwoordelijk voelen voor hun acties ten opzichte van die anderen. Het begint en eindigt met opvoeding en het ontwikkelen van een morele radar die excessen voorkomt, zodat namen als Frederique en Joshua niet meer symbool hoeven staan voor de gevolgen van geweld en onderdrukking. De vernietiging van moreel besef zou anders wel eens een groter gevaar kunnen zijn voor de bevolking dan welke klimaatramp dan ook…
Lieve mensen, blijf veilig en gezond! We moeten het samen doen…
Carlita xxx
