Open Boek

Ik ben niet altijd een open boek geweest. Een jaar of vijf, zes geleden besloot ik zelfs om mijn boek even dicht te doen. Ik had geen zin meer in verdriet en drama, maar wilde vooral niet meer gekwetst worden. Het was een broodnodige periode van reflectie; hoe sta ik in het leven, wat wil ik bereiken, wat heb ik nodig? Wie wil ik zijn? De antwoorden kreeg ik door open en eerlijk naar mezelf te kijken. Mezelf te accepteren zoals ik ben en me niet meer te verbergen. En door de troostende gedachte dat alles wat ik meemaak in mijn leven, mooi en pijnlijk, inspiratie is voor wat ik het allerliefste doe: schrijven.

Ik begon mijn gedachten en gevoelens te delen. Eerst aarzelend, want wie zou er nou op mij zitten wachten? Wat zouden ze ervan vinden? Maar mijn schrijfsels vonden publiek. Medestanders. Herkenning. Verbinding. Door te delen kreeg ik terug wat ik dacht kwijt te zijn. En nog veel meer. Degenen die mijn boeken en gedichten lezen zijn er waarschijnlijk al achter gekomen dat ik niet alleen schrijf voor de leuk. Ik wil iets meegeven, al is het een stukje van mijn hart. Een paar pagina's van mijn leven.

Ik was vroeger elk vrij moment in de bieb te vinden, bij ons in de wijk. Het was een plek waar ik me thuis voelde en die mij op woensdagmiddag altijd een tas met kadootjes meegaf: een nieuwe lading boeken! Ik reisde naar onbekende streken, beleefde spannende avonturen en ontwikkelde een levenslange honger naar nieuwe verhalen. Je zal mij dan ook niet snel zo'n literaire roman zien lezen waarin niets gebeurt en waar heel interessant wordt gedaan over de meest saaie onderwerpen. In Waterdragers en Dromenjagers beleven de hoofdpersonen van alles en spelen de verhalen zich af op verschillende plekken. Er moet vaart in zitten, ontwikkeling. Een uitnodiging om je onder te dompelen in een andere wereld.

De al twee keer uitgestelde boekpresentatie van mijn romans heb ik wederom uitgesteld nu corona weer pontificaal een plaats afdwingt in ons dagelijks leven. Heel jammer. Maar van uitstel komt geen afstel! Er staat nu een presentatie en mini-workshop gepland voor het voorjaar, op een prachtige locatie in Utrecht: de grote bieb op het Neude. Daar verheug ik me nu al op. Want hoe mooi is het niet dat ik terugkeer naar de plek waar mijn liefde voor schrijven ooit begonnen is? Waar mijn boeken nu liggen om anderen hopelijk te inspireren...

Fijne zondag allemaal! Carlita xxx


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Reacties

hm . . lees ik een melancholie? Een niet open boek is ook een boek . . niet vergeten hoor? Bij mij in de kast zijn de (nog) niet gelezen boeken meestal het spannendst. Hoe doe je dat trouwens? Jezelf als boek 'dicht doen'?
ha ha . . ik projecteer de vragen die bij mij, al lezend, binnen komen op jou te projecteren...
"laat mij jouw columns lezen en ik zeg wie je bent" Je bent een mooi boek Carlita en zeker nooit saai!
Wim Geurts, op 14-11-21
Dank je wel Wim! Ja, zo had ik het nog niet bekeken; de nog ongelezen boeken in mijn boekenkast hebben inderdaad een grote aantrekkingskracht... En door mijn columns komen mensen ook wel te weten hoe ik in elkaar zit, dat klopt wel....

Open Boek

De keerzijde van de roem

De ogen van mevrouw Smid

Doorgaan

Ziek

Home Sweet Home