Kleine dingen

Jaren geleden, toen ik pas met een nieuwe baan was begonnen, worstelde ik best een beetje met het zoeken naar balans. Ik hield (en hou er nog steeds van) om dingen goed te doen; zowel op mijn werk als thuis, waar ik als alleenstaande moeder met kinderen ook de ballen hoog moest houden. Een meedenkende teamleider opperde of een cursus mindfulness niets voor mij was, destijds een nog onbekende term. Ik ging me er eens in verdiepen en wat bleek? Mindful is my middle name!

Ik heb het talent om bovenmatig te genieten van het moment. Waar ik ook ben, met wie ik ook ben, ik kan mijn aandacht goed richten op dingen waar ik blij van word, al zijn ze nog zo klein en duren ze nog zo kort. En soms heb je van die dagen waarop het ene na het andere geluksmoment in mijn vizier komt; de dagen met een sterretje. Zoals gisteren.

Ik had goed geslapen en begon heel vroeg in de ochtend met het leren voor een examen. Niemand was nog wakker in de flat, mijn huis was heerlijk stil en ik hoorde het water klotsen in het kanaal. Zo zonder afleiding had ik binnen een paar uur mijn examen af. Geslaagd. Vervolgens werd ik online geïnterviewd door Vincent J. Dancet over mijn leven tot nu toe, met dank aan mijn lieve collega-auteurs Filip Bastien en José Bosma. Het was een heel fijn gesprek waarin stil werd gestaan bij de persoonlijke reis die ik heb gemaakt, van klein onzeker meisje naar de vrouw die ik nu ben. Ik voelde me opeens zo ontzettend dankbaar voor mijn leven.

Laat in de middag reed ik met zoon N naar zoon K in Rotterdam en zag ik hoe prachtig de stad eruit ziet bij het ondergaan van de zon. Mijn geliefde Willemsbrug hing als een stralend rode koning over een met lichtjes besprenkelde Maas. Een skyline als van een Amerikaanse grote stad. Een woeste lucht die door Carel Willink geschilderd had kunnen zijn. Het was prachtig!